Samosir en terug naar Medan
Eergisteren hebben we een tour over Samosir eiland gemaakt. Helaas voelde ik mij zieker dan de dagen ervoor. In de hoop dat de misselijkheid wat weg zou trekken, ben ik toch maar mee gegaan. Helaas bleef dit aanhouden en was het maar goed dat we wat spuugzakjes uit het vliegtuig hadden meegenomen.
Erwin liet ons eerst de rijstvelden zien. Zijn zwager was daar op dat moment aan het werk. De rijstvelden worden nog bewerkt met ossen en de rijst wordt met de hand met een groot mes van het veld gehaald. Mooi om te zien hoe ze dat doen. Zwaar werk lijkt mij. Daarna door naar een kruidentuin. De eerste geur van de kruiden werd al te veel voor mijn maag, dus ik ben op een stoepje blijven zitten. Edwin en de meiden hebben wat rondgekeken en onder andere koffiebonen, cacao, rode pepers en kaneel gezien. Daarna door naar een batakhouse waar een Indonesische dans werd opgevoerd. Ik ben in de auto blijven slapen. De dans zelf was niet heel geweldig. Saai zeiden de meiden. Het enige waar ze om moesten lachen, was dat Edwin mee had gedaan met de dans. Tenminste toen ze in de bus zaten. Ik had de gezichten wel willen zien op het moment zelf. Met name Lianne is op het moment in de 'ik schaam mij voor mijn ouders' periode. Daarna nog een batakdorp bezocht en geluncht (die ik maar heb overgeslagen) op een mooie plekje. Erwin deed erg zijn best voor mij. Eerst liet hij op de lunchplek thee voor mij maken van guavebladeren met bruine suiker en een beetje zout. Goed voor de maag zei hij. Dat was nog wel te drinken. Daarna kwam bij nog met 3 buisjes met een een of andere Chinese kruidenpoeder aanzetten. Die moest ik oplossen in warm water. Één voor dat moment, eentje voor 's avonds en één voor de volgende ochtend. Wat een onzettend smerig goedje!
Bij terugkomst in het hotel ben ik het bed in gedoken. Edwin is met de meiden om de hoek naar een soort schoonheidssalon (je mag het eigenlijk niet zo noemen) gegaan. Lianne naar de kapper en een manicure, Edwin heeft de voeten laten doen. Fleur wilde niets doen. Van goed haren knippen had de dame ook nog niet gehoord. Ik denk zelfs dat ze nog nooit een opleiding of cursus heeft gehad. Recht is het in ieder geval niet en hier en daar steken er punten uit. Dat had ik zo zelf ook nog wel gekund. Op Bali dus maar even goed laten bijwerken dus. Gelukkig kon ze er zelf nog wel om lachen. 's Avonds hebben we wat gegeten in het hotel. Voor mij een droge bruine boterham. De eigenaresse is een Duitse en er wordt iedere dag best brood gebakken. Daarna lekker het bed in.
Gisteren hebben we een lange reisdag terug naar Medan gehad. Om 9.00 uur vertrokken en we waren pas om 18.15 uur in het hotel waar we ook de eerste nacht toen we op Sumatra aankwamen verbleven, hotel Deli River. Een mooi stekkie met mooie kamers.
We moesten eerst weer met de veerboot naar het vaste land. Bij de haven nog even wat rondgekeken en eindelijk een broek voor Fleur kunnen kopen. Ze wilde graag zo'n Indonesische wijde broek met een printje. In haar maat is echter bijna niets te koop. Deze is ook nog wat te groot, maar goed, ze is er blij mee.
De overtocht naar het vaste land duurde maar een half uurtje. Wederom de gebruikelijke fotomomentjes op de boot. Lianne was onder de indruk van 2 politieagenten die in haar ogen een heel groot geweer bij zich hadden. Vragen of ze met 1 van hen op de foto mocht, durfde ze natuurlijk niet. Het 'probleem' loste zich vanzelf op toen Edwin, ik en Fleur even de andere kant op liepen. De heren vroegen toen zelf aan Lianne of ze met hen op de foto wilde. Toen durfde ze wel te vragen of ze er ook één met haar toestel wilden maken.
Onderweg naar Medan zijn we nog even bij een school gestopt. De meiden vonden het leuk om te zien hoe een school er van binnen uit ziet, dus we hadden onze chauffeur gevraagd of er een mogelijkheid was om ergens te stoppen. Geen probleem gaf hij aan. De school was wel net uit, maar er liepen nog veel kinderen rond. Die kwamen natuurlijk allemaal erg enthousiast naar ons toe. Ook de onderwijzeressen vonden het leuk om een praatje te maken. De lokalen waren zoals verwacht erg eenvoudig. Houten tafeltjes en een krijtbord aan de muur. Daarna gestopt voor een lunch waar we weer het nodige bekijks hadden en een paar keer op de foto moesten.
Eenmaal in het hotel gingen Edwin en Fleur direct even zwemmen. Daar had Fleur al de hele dag naar uit gekeken. Het zwembadwater bij dit hotel was lekker warm. Na het zwemmen gegeten in het restaurant van het hotel. Voor mij spagetti dat ze hier op de kaart hebben staan. Het Indonesische eten staat mij sinds ik ziek ben geworden wat tegen. De spagetti smaakte zelfs goed. Fijn om weer wat te kunnen eten! Daarna de koffers gereed gemaakt voor de vlucht van vandaag.
Vanmorgen vertrokken we om 6.00 uur vanaf het hotel naar het vliegveld voor onze vlucht naar Bali via Kuala Lumpur. Op het vliegveld afscheid genomen van onze chauffeur Erwin die ons uitstekend en veilig door het chaotische verkeer op Sumatra heeft geleid. Wat een mooi land is Sumatra, en wat een onzettende aardige mensen! Jammer dat we afscheid moeten nemen.
Het eerste deel van onze vlucht zit er inmiddels op. We zitten op Kuala Lumpur Airport te wachten op onze vlucht naar Bali. We kijken er naar uit om dit mooie eiland te bekijken. Één ding is zeker, we gaan in ieder geval meer toeristen zien. In de wachtruimte nu zitten er al meer dan we in heel Sumatra bij elkaar hebben gezien .
